|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
| 2.1 Wprowadzanie zmiennych i wzorów |
  |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
2.1.1 Zasada wierszy obliczeniowych
|
|
 |
Dane wprowadza się bezpośrednio do edytora tekstu. Wystarczy w dowolnym pustym wierszu wpisać wzór M = q * l² / 8 lub τ = Teq / Wt i wybrać polecenie "Oblicz wiersz".
|
 |
|
W przeciwieństwie do arkuszy kalkulacyjnych nie są potrzebne żadne komórki.
|
|
Wiersz obliczeniowy może zawierać tekst poprzedzający właściwe obliczenie. Od wzoru oddziela go znak równości lub dwukropek. Jednostkę miary można umieścić bezpośrednio za wzorem, oddzielając ją spacją.
|
|
Program automatycznie interpretuje wiersze obliczeniowe. W razie potrzeby pojawi się pytanie o jednostkę miary, format i miejsca po przecinku (zobacz koniecznie rozdział 2.4). Program rozpoznaje i odpowiednio oblicza wartości względne.
|
 |
Wskazówka: podczas wprowadzania danych
można korzystać z różnych narzędzi. |
|
|
|
|
| Uruchamianie: |
Przycisk: |
 |
Skrót klawiszowy: |
ALT-ENTER |
Menu: |
Oblicz - Oblicz wiersz |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Wzory graficzne
|
|
|
Wzory graficzne stosuje się wówczas, gdy ważny jest wygląd tworzonej dokumentacji (np. w przypadku bardziej złożonych wzorów).
Wzory zapisane w postaci graficznej można dowolnie łączyć z tekstem tworzonym w edytorze. Wzory graficzne zbudowane są z pojedynczych "term" (komórek zawierających zestawienia literowe - reprezentujących daną zmienną) oraz łączone są za pomocą działań matematycznych.
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Uruchamianie: |
Przycisk: |
 |
Skrót klawiszowy: |
CTRL+F9 |
Menu: |
Oblicz - Wzory graficzne |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Sposoby wizualizacji wzorów
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2.1.2 Definiowanie zmiennych
|
|
|
Zmiennej można przypisać wartość liczbową lub tekst.
Wartość zadaną przypisuje się zmiennej, wprowadzając jej nazwę wraz z przypisywaną wartością do pustego wiersza (np. D = 100 mm) oraz wybierając polecenie Oblicz wiersz (zobacz powyżej).
Wyniki wierszy obliczeniowych, dodawania lub odejmowania względnie działania funkcji "Wynik w jednej linii/do prawej" przypisywane są zmiennej w sposób automatyczny. Wyrażenie poprzedzające znak równości lub dwukropek jest automatycznie interpretowane jako zmienna .
VCmaster automatycznie identyfikuje wszelkie zależności. W przypadku zmiany jednej wartości, program ponownie oblicza wszystkie istotne wiersze. Dzięki temu można bez znajomości języka programowania tworzyć algorytmy obliczeń.
|
|
Ważność zmiennej
|
|
|
Miarodajne są zawsze ostatnie dane. W razie ponownego podania tej samej zmiennej, ważna od tego miejsca staje się nowa wartość.
|
 |
|
|
Ograniczanie obszarów
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
Program VCmaster posiada możliwość izolowania algorytmów. Umożliwia to przyporządkowanie zmiennych do jednego, wspólnego obszaru.
Można uniknąć w ten sposób ryzyka zamiany zmiennych, zwłaszcza gdy konieczne jest wykonanie kilku obliczeń o podobnym charakterze.
Dodatkową zaletą jest przyspieszenie wykonywanych obliczeń.
|
|
| Uruchamianie: |
Menu: |
Oblicz - Ogranicz obszar obliczeń |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Nazwy zmiennych
|
|
| - |
mogą mieć dowolną długość i zawsze muszą rozpoczynać się literą;
|
|
| - |
jednocześnie mogą zawierać tylko cyfry i litery (również greckie i polskie); dopuszczalne są znaki specjalne: kropka, przecinek, nieskończoność, podkreślnik i nawiasy kwadratowe;
|
|
| - |
nazwy zmiennych nie mogą zawierać np.: górnych indeksów, nawiasów okrągłych, średników i operatorów matematycznych. Takich zmiennych nie można matematycznie interpretować (np. h² = ; b/2 =; X(20) =);
|
|
|
Źle |
|
Dobrze |
|
|
h² = |
100 mm |
|
|
|
h = |
10 mm |
|
|
|
|
X = |
h² |
Błąd, bo brakuje zmiennej h |
X = |
h² |
= 100 |
,00 mm² |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
b/2 = |
20 mm |
|
|
|
b = |
40 mm |
|
|
|
|
b1 = |
b/2 |
Błąd, bo brakuje zmiennej b |
b1 = |
b / 2 |
= 20 |
,00 mm |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
F(10) = |
500 N |
|
|
|
F[10] = |
500 N |
|
|
|
|
σ = |
F(10)/A |
Błąd, bo brakuje operatora * |
σ = |
F[10] / A |
= 10 |
,00 N/mm² |
|
|
VCmaster oczekuje F * ( ... ) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| - |
znaki normalne i dolne indeksy nie są rozróżniane (h1 = h1).
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2.1.3 Przykłady
|
|
|
Zadanie zmiennej:
|
|
|
D = |
10 mm |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Zmienna tekstowa (np. dla materiałów i kwerendy bazy danych):
|
|
|
wybrana śruba SCHR = |
"M12" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Wzór bez tekstu:
|
|
|
F / A |
= 10,00 N/mm² |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Wzór z tekstem (zakończonym znakiem równości) i przypisaną zmienną:
|
|
|
Naprężenie σv = |
Re * a / 100 |
= 846,00 N/mm² |
|
|
|
Maksymalny moment zginający M = |
q * L² / 8 |
= 5,56 kNm |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Wzór graficzny z przypisaną zmienną (k90):
|
|
|
Współczynnik k90 = |
 |
= 0,59 |
|
|
Przykład z zakresu obliczeń statycznych:
|
|
 |
Legenda: Zmienne lk i dp podał użytkownik. Podczas obliczania ciężaru własnego program wykorzystuje zmienną dp. Wszystkie wyniki obliczeń podawane są automatycznie. W dalszych obliczeniach zmiennymi mogą być g, p, qD oraz M i Q.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|